توسط MN Shukla

مأموریت اصلی معنوی “داداجی” آمیا روی چودوری بازسازی حقیقت – آگاهی در انسان – بیدار کردن او برای ابدیت معنوی است. به گفته داداجی ، فقط یک حقیقت وجود دارد و آن خود است – اصل اساسی آگاهی ، قدرت و سعادت کیهانی. این ماده مطلق و بدون تغییر است که جهان از طریق آن وجود دارد. تمام لوازم کیهان چند رنگ تجلی است – لیلا اراده الهی آن. غیرقابل توصیف ، نامحدود و فراتر از همه مقولات ذهن است.

وقتی تحقق خود وجود دارد ، ذهنی برای تصور ماهیت آن وجود ندارد. و وقتی ذهن پدیدار می شود ، حالت تحقق وجود ندارد. آنچه توصیف می شود تجربه سعادتمندانه اثرات پس از تحقق است. و از آنجا که خصوصیات ذهنی از یک سر به سر دیگر متفاوت است ، بینندگان تجربه را به روشهای مختلف توصیف می کنند. “نتی ، نتی” ، “نه این ، نه این” ، تنها بیان واقعی در مورد ماهیت حقیقت مطلق است. اما این حقیقت بزرگی که ما را فرا گرفته و در بر دارد ، برای ما بیگانه نیست. این خود ما – ذات واقعی الهی خودمان است. این نزدیکترین و عزیزترین به ما است. هدف زندگی ما تحقق این حقیقت بزرگ است – خود ، درک “سوابهاو” ، ماهیت واقعی ما ، برای خلاص شدن از شر “ابهاو” ، طبیعت شبه ما.

به گفته داداجی ، تحقق خود را هیچ آژانس خارجی نمی تواند اعطا کند. این یک کالای قابل حمل نیست. این آشکار شدن وجود فرد در موجود کیهانی است. این شکوفایی “Anu” است – محدود به “Vibhu” – بی نهایت. اما این حالت کسب نیست بلکه تحقق است. موکشا ماهیت غیرقابل انکار خود است. متقاضی باید به سادگی این واقعیت را درک کند. اما این تحقق توسط یک سازمان انسانی امکان پذیر نیست ، از این رو داداجی اعلام می کند که هیچ انسانی نمی تواند یک استاد راهنما باشد.

به گفته وی ، انسان متولد الهی و آزاد است. او با “او” همراه با “ماهانام” در درون خود متولد می شود. مرشد واقعی حقیقت ابدی است – پروردگار لیلا الهی – خود ما. تحقق نفس تنها به لطف نفس امكان پذیر است. چگونه محدود می تواند به بی نهایت منجر شود؟ بیننده ، در کاتوپانیشاد ، همان حقیقت را اعلام می کند – “خود را نمی توان با یادگیری زیاد ، دانش پژوهی یا عقل تیز شناخت. فقط توسط کسی که خود را نشان می دهد می تواند شناخته شود. ” مرشد خود خداست و برای بقیه فقط زمان لازم است. او روش های خاص خود را دارد که ما را به خود بازگرداند و وقت خودش را برای همه چیز دارد. هیچ فردی نمی تواند او را وادار کند که ماهیت خود را برای آرزوکننده آشکار کند و از این رو ، هیچ انسانی نمی تواند ادعا کند که به عنوان یک مرشد برای تحقق خود تحقق می یابد.

روح منور ، تمام عالم را به عنوان مظهر حقیقت الهی – به عنوان لیلا الهی پروردگار ، درک می کند. او از همه چیز به عنوان خود یا برهمن آگاه است. او خود درون را به عنوان خود همه درک می کند. چگونه او می تواند نقش یک معلم گورو را بر عهده بگیرد؟ شروع معنوی که توسط موجودی فانی در سطح حواس انجام می شود ، هرگز نمی تواند به حقیقتی منجر شود که فراتر از محدوده حواس باشد.

پایان مقاله