توسط Sadgguru Jaggi Vasudev

اخیراً ، یک زن و شوهر به من مراجعه کردند. حدود پنج سال پیش ، آنها اعتقاد داشتند که دیدنی ترین عشق را در جهان دارند. اکنون ، از قضا ، س theirال آنها این بود ، “چگونه می توانیم بدون کشتن یکدیگر جدا شویم؟”

انسانها در تبدیل اسناد به اسارت استاد شده اند. در یک وضعیت فعال درگیر با زندگی ، ما پیوندهای صمیمی بسیاری با مردم ، مکان ها ، حیوانات و اشیا develop برقرار می کنیم. در ابتدا ، اینها پیشرفتهای شگفت انگیزی در زندگی ما به نظر می رسند ، اما قبل از اینکه آن را بشناسیم ، به کار ، خانه ، خانواده ، ثروت و حتی افکار و عواطف خود ملزم هستیم! ما در تبدیل روابط به معاملات ، بی قید و شرط به ابزار ، تانگو به معاملات ماهر شده ایم. ما خود را در قفس ساخت خود زندانی می کنیم و منابع رفاه را به منابع سمیت تبدیل می کنیم. چه از روکش طلا و چه از راه آهن ، قفس هنوز یک قفس است. عنکبوتی که در تار و پود ساخته شده خود گیر افتاده ، فاجعه است. و با این حال ، این همان کاری است که ما انجام می دهیم ، بارها و بارها – محدودیت های خود را ثبت می کنیم ، و سپس آنها را تحمل می کنیم.

مشکل اصلی این است که زندگی ما تحت سلطه یک سوال واحد قرار دارد: “غذای آماده من چیست؟” این س simpleال ساده رمز کل سیرک روانشناختی است که برای خود ایجاد کرده ایم. این همه کاری را که ما انجام می دهیم با روحیه سوداگری تزریق کرده است ، مشارکت شادی آور را به یک محاسبه محافظت شده ، مقدسات را به طرح های سود متقابل تبدیل کرده است. به طور مكرر از من سال می شود ، ‘نتیجه یك روند معنوی چیست؟’ من پاسخ می دهم ، “اگر چیز واقعی را می خواهید ، تجارت تحویل را متوقف کنید. اگر به دنبال غذاهای آماده باشید ، در نهایت با سودهای ناچیز روبرو خواهید شد. معنوی بودن به معنای سالم ، موفق یا حتی رسیدن به بهشت ​​نیست. وقتی سعی نمی کنید چیزی باشید ، یا به جایی بروید ، یاد می گیرید که به راحتی باشید. هیچ چیز دیگری لازم نیست.

به این دلیل است که اکثر مردم نمی دانند چگونه “ساده” باشند که سنتهای معنوی با گزینه ساده تری روبرو شده اند: زندگی در عشق ، عطوفت ، فداکاری یا معاشرت. این تعالیم عمدتاً استراتژی هایی برای از بین بردن همه محاسبات و انتظارات از معادله انسانی با زندگی بود. هیچ چیز ذاتاً مقدس و مقدس نیست. این فقط یک احساس مثبت مثبت نسبت به چیزی شما را قادر می سازد بدون در نظر گرفتن هزینه سرمایه گذاری خود با درگیری پرشور عمل کنید.

وقتی این محاسبه را رها کردید ، 90٪ کار تمام شده است. 10٪ دیگر به خودی خود و بدون هیچ کاری از پایان شما اتفاق می افتد. اگر این س ،ال را رد کنید ، “در مورد من چه می کنید” ، دیگر جای نگرانی نیست.

سال جدید یادآوری می کند که زمان در حال ضعف است و این ویروس یادآوری دردناکی در ماه های گذشته بوده است که ما جاودانه نیستیم. زمان آن فرا رسیده است که ما از استحقاق قدرشناسی ، انباشت به آگاهی ، محاسبه به آگاهی حرکت کنیم. وقتی تانگو را به معاملات تبدیل می کنیم ، سود ناچیزی برای ما باقی می ماند. اما وقتی یاد بگیریم با خود زندگی برقصیم ، هر نفس زندگی ما به آغوش همه جانبه وجود تبدیل می شود. ما اکنون در یک حالت عمیق ترحم و بدون شرایط ، بی حد و مرز و بدون موانع زندگی می کنیم. زمان یک جهت گیری کاملاً جدید برای زندگی در این کره خاکی فرا رسیده است. بگذارید این اتفاق بیفتد.

پایان مقاله