‘انسان محکوم به آزادی است؛ زیرا هنگامی که به دنیا پرتاب شود ، او مسئول هر کاری است که انجام می دهد. این شما هستید که می توانید بدهید [life] یک مفهوم.’ معروف ترین جمله ژان پل سارتر باردار با لایه هایی از معانی و سایه ها است. این یک توسعه منطقی از فیلسوف اجتماعی دیگر فرانسوی ژان ژاک روسو است ، “انسان آزاد متولد می شود ، و او همه جا در بند است.”

توصیه وجودی سارتر به انسان مبنی بر محکوم شدن او برای آزادی ، تکرار عبارت “انسان اندازه گیری همه چیز است” است. به عبارت دیگر ، انسانها مسئولیت هستی خود را دارند. بنابراین ، عدم وجود خدا اهمیت بیشتری به زندگی می بخشد ، زیرا بدون هیچ گونه الزام متافیزیکی ، انسان کنترل مستقیم شرایط زندگی خود را دارد. زیرا دیگر چشم خدای دوست داشتنی یا انتقام جویانه درباره هر هوی و هوس او حکم نخواهد کرد.

جالب است بدانید که سارتر عمداً کلمه “محکوم” را به کار برد و نه “مقصد” یا “متولد” ، زیرا کلمه “محکوم” یک حلقه منفی بدی نسبت به آن دارد. به عنوان مثال ، ما می گوییم ، “زندانی محکوم” برای یک محکوم اعدام یا “محکوم به دار آویخته شدن”. منظور از سارتر با استفاده از كلمه “محكوم” ، آزادي كامل براي فرد ضروري است. این هویت وجودی اوست که کاملاً آزاد شده و فارغ از همه چیزهایی است که او را به هم گره می زند. به نقل از علامه اقبال ، “آزاد هون ، آزادی مری فطرت های” – من آزادم ، زیرا آزادی ذات من است. به عبارت دیگر ، آزادی فقط در آگاهی انسان نیست. اما ، این خود آگاهی است. این در روان انسان جای گرفته است.

توجه داشته باشید ، این آزادی بی بند و باری که از طرف سارتر طرفداری می شود ، بوهمیایی نیست که منجر به هرج و مرج فردگرایانه شود. این آزادی وظیفه شناسانه است ، نه رادیکالیسم نهیلیستی. سارتر اظهار داشت که آزادی یک وضعیت ذهنی است. “آزاد بودن به معنای آزادی از نیروهای خارجی و درگیری های داخلی است.”

ژان پل سارتر به عنوان یک فیلسوف اگزیستانسیالیست ، برتری انسان ها ، موقعیت ها و ارزش های آنها را در این جهان اعلام کرد. او آزادی انسان را مطلق اعلام کرد و تثبیت کرد که در زندگی انسان ، وجود بر ذات مقدم است. از نظر وی ، آزادی در تعیین سیر عملش جایگاه مهمی در زندگی یک انسان دارد. اما ، آزادی برای سارتر یک مفهوم صرف نیست. بلکه این چیزی است که همراه با تولد یک فرد است. ماهیت آگاهی ، به گفته وی ، فراتر رفتن از خود و تبدیل شدن به آنچه نیست و باقی ماندن در آنچه هست نیست. به این دلیل است که آگاهی در یک فرد همیشه آزاد است. آگاهی و آزادی انسان همیشه جدایی ناپذیر است و آزادی آنها وجود انسان را مشخص می کند.

عملی بودن حکم سارتر ، انسان محکوم به آزادی است ، در تحقق توانایی های پنهان بشری نهفته است. وقتی هر فردی ذاتاً آزاد است ، چرا روی زمین به همه مفاهیم بیهوده طبقه ، طبقه ، رنگ ، عقیده ، فرهنگ ، تمدن ، قاره ها ، خطوط و کشورها تن می دهد؟ همه اینها مسکراتی هستند که اراده آزاد انسان را ابر می کنند ، نه مواد افیونی. دولت ، خدا ، دین و معنویت سوئیستنت باعث ایجاد آزادی درونی یک فرد شده و خواست او را به سخره می گیرد. انسان باید از شر همه چیزهایی که آزادی مسلم او را به خطر می اندازد خلاص شود. از این گذشته ، آزادی سرنوشت نهایی یک مرد است. این سرنوشت نابود نشدنی او است.

21 ژوئن سالگرد تولد ژان پل سارتر است

پایان مقاله